iventia.com

iventia.com página d'aniciu | Agregare a favoritus | Flash player

Destacaus

Du que en otrus tempus foi Valverdi

Comu hemus falau dus mozus mais valentis du lugal, entocis alguns eran muy jándalus. Ei sendu pequenu, le uiví un día una palreira a dois vellus que espritaban u sol na praza; niñún dus dois levantaba una vara du solu, ya us probis eran ringaus, seguru pur u pesu dus anus y us mutus traballlus pasaus. Sustribaus contra a paré y apoyaus en tortas cayás de carballu, un le dicía au otru:

     - ¿Te acordas Gelitu aquel día que fuimus as cepas, cas arrincamus na corta da Tuiriña, mais arriba da Malmadura y víñamus chegandu as Encrucillas, a miña faca que era canua, me tiró cua carga y me reventó u barquinu da agua; ei me pusi feitu un perru, me caguí en "Crista", apañí  u cabrestu, le apretí ben as barbelás, le mordí no pescozu y me quedí cua boca chea de pelus da crin? ¿Logu tembraba comu una berga, se mixaba toa, le soaba u bam-dullu y se pusu a itar buralás?

     Logu le diju u Gilitu:

     Si Anés, si me acordu de quilu, y desde aquel día te quedaran u moti de Andrés u Caninu.

     Logu le diju u Angelitu au Andrés:

     - ¿Nun te acordas cuandu nos íbamus a sel sordaus, aquela noiti da ronda, que fuimus a cantal debaju du corredor da Goya, que vivía na calli da Fontinova, que ey le cantí: "Si te pregunta tua madri quen te ha rotu u mandil, dili que ha siu un sordau cua punta du fusil." Ela en cuantis nus barruntó, ensiguia bajó as escaleiras de traba, do media volta a chavi, y se abriu a porta; apareceu a Goya cun platu de perrunillas y una panilla de aguardienti? Tiña us cordouns dus justillus soltus, u refaju desabrochau y us pes descalzus, nus pusimus comu unus burrus, tu a empurriastis un poicu, ela se riu, nus cumimus as perrunillas, nus bebimus a aguardienti y nus quedó plantaus?

     - ¿Y de aquel día, cuandu estábamus en Melilla, aquela moira que se chamaba Casia, que vendía agullas y nuvelus de liñas, que nus engallotamus, ma leví detrás de unas figueiras chumbas y ma furí?

Logu le contestó u Andrés:

- Ei nun vi si ha furastis u nun ha furastis, peru si vi que tu viñas cuas pelnas zambras y ela se sacudía u porvu; que panzá de ril nus dimus cuandu tu Gelitu me dicías, vamus correndu pa tienda que vanin a tocal "reteta", ey te diji nun e reteta, e Retreta y desdi aquel día te quedí Angelitu u Zambru.

     Cuandu us dois se rían distu, chegó otru vellu dicendu "boas tardis", sendu contestau. Logu comenzó dicendu:

     - Acabu enesti instanti de vel a "Pitiscu" nu rellanu. Pa dilmi pa casa me dó por vil pura praza, peru u velbus aquí impinaus, me diji aquelís dois lipendis juntus nun podin tramal coisa boa y viñi a cheiral pul vel que faciais. Contestandu u Caninu:

     - Cuntábamus as coisas de entempus, das que tu nun ques uivil ni facias de mozu, pur isu te chamaban "Curiña".

     Logu aquel que le chamaran "Curiña" meteu a man nas voltas da banda, sacó una bulsiña, un librillu du rey de aspas, un guixarru de pedraneira, un trapu rebullau cun liñas facendu de mecha y una argola de ferru. Ficeran un cigarru cada un; pusu a mecha encima du guixarru, do un golpi cua argola de ferru, fizu lumi na mecha, encenderan u cigarru y furmaran us tres.

Autor: Segundo Corredera, sacado de http://www.terra.es/personal/coplaza7/dialecto.htm

 

 
Sobre nós | Avisu lhegal | Puvlicidá | Contacte nogu | ©2004 iventia.com