 |
ZONES LHINGÜÍSTIQUES NATURALES. Estes son les zones aprossimaes que, pola súa repuôblación, puôidríen essistire huôi na Península Ibérica. La necessidá de juñión baixo una mesma lhingua a fheithu que la riqueza lhingüística disminuya, al tiêmpu que la conciencia política d'unidá aumentava. Huôi en día la tendencia yê a creare una juñión baixo una entidá política inmensa, la Juñión Europea, cun multitú de lhingües y una única fronteira política. Ante esta situación yê possivli que s'alcuôntri un solo idioma - seya ésti natural o inventáu - pa tol territoriu de la Juñión, y cul sou al.legamiêntu puôidrán protegessi meyhor les variedaes lhingüístiques minoritaries, al falta-la necessidá de deprendere varius idiomes estrangeirus. Cuando istu suceda, la piêrda constanti del nuôstru patrimoniu s'acabará. Mientres qu'el mapa lhingüísticu yêra esti d'embaixo anguanho pa tola puôblación incluyida nes zones coloreaes, huôi ya n'avondes zones sólo los más viêiyhus palren les variedaes propies (dalgunes variedaes como l'euskara roncalés ya piêrdun fhazi unus anhus los sous últimus falantis).
 |
|
PRERROMANU.